بررسی نقش و اهمیت ساختارهای سطحی و آنزیم‌ها در مقاومت دارویی در باسیلوس سرئوس

سابقه و هدف: لایه-S خارجی‌ترین پروتئین در اغلب آرکی‌ها و باکتری ها است و با مهار ورود آنتی بیوتیک ها منجر به افزایش بیماری‌زایی در باکتری‌ها می‌گردد. با توجه به نقش دست پرسنل و سطوح بیمارستان ‌در ایجاد عفونت‌های بیمارستانی، آلودگی منابع مزبور با سویه های باسیلوس سرئوس واجد لایه-S و بتا-لاکتاماز منجر به گسترش عفونت‌های بیمارستانی مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها می‌گردد. هدف از این پژوهش بررسی فراوانی لایه-S و بتا-لاکتاماز، هم چنین نقش لایه-S در مهار ورود آنتی‌بیوتیک‌ها  در سویه‌های باسیلوس سرئوس جداسازی شده از دست پرسنل و سطوح بیمارستان می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 274 نمونه تهیه شده از  بیمارستان فوق تخصصی الزهرا و دانشگاه اصفهان در سال‌های 1386-1384 در انجام گرفت. برای آماده سازی نمونه ها از کشت 16 ساعته باکتری روی محیط TSA (Tryptone Soya Agar) استفاده شد و نمونه ها توسط 10X SDS-PAGE  الکتروفورز شدند. آنتی بیوگرام نمونه‌ها بر اساس روش کربی بائر و تولید بتا-لاکتاماز بر اساس روش اسیدومتریک انجام گرفت. یافته ها: از 274 نمونه جمع آوری شده، فراوانی باسیلوس سرئوس 49/9% بود. از 13 سویه باسیلوس سرئوس جداسازی شده از دست پرسنل، 11 مورد (6/84%) و از 13 سویه باسیلوس سرئوس جداسازی شده از سطوح بیمارستانی 1 مورد (7/7%) نانوساختار لایه-S را تولید نمودند. نتایج آنتی بیوگرام نشان داد که سویه‌های فاقد لایه-S در مقایسه با سویه‌های واجد آن حساسیت بیشتری در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها دارند. همچنین‌ تمامی سویه‌های دارای لایه-S، مولد بتا-لاکتاماز بودند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان دهنده‌ی شیوع سویه‌های باسیلوس سرئوس واجد لایه-S و بتا-لاکتاماز در بیمارستان می‌باشد که این امر می‌تواند منجر به گسترش عفونت‌های بیمارستانی مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک گردد و بنابراین ضرورت انجام تدابیر مناسب به منظور کاهش انتقال عوامل بیماری‌زا و مقاومت آنتی‌بیوتیکی در باکتری‌های بیماری‌زا وجود دارد.